Lees hieronder het gastblog van Sander Goethals over hoe een wandeling ervoor zorgde dat zijn droom werd gered.
Hoe een wandeling een droom redde
Toen ik 18 was scheurde ik mijn kruisband tijdens het sporten. Geen smakelijk verhaal dus daar zal ik verder niet over in detail treden. Wel werd ik gesteund door het feit dat Ruud van Nistelrooy in diezelfde periode dezelfde blessure had. Het kon dus blijkbaar de beste overkomen, dat gevoel.
Destijds was het advies goed trainen, dan kunnen je spieren de stabiliteit opvangen. Pas na 5 jaar aanmodderen besefte ik dat ik nog te jong was hiervoor en besloot ik alsnog voor de operatie te gaan. Weer niet zo’n fijn verhaal dus ik skip dat stuk en vertel je graag over wat er daarna gebeurde.
Ik moest opnieuw leren mijn knie goed te gebruiken en daarvoor moest ik eigenlijk weer opnieuw leren lopen. Voor het eerst in 23 jaar moest ik gaan wandelen om het wandelen. Dat was ik van huis uit nooit gewend geweest maar ik vond het meteen heerlijk.
Ik zie mezelf nog in het buurtparkje lopen. Het is slechts 10 minuten maar aangezien ik de rest van de tijd alleen nog maar met mijn been omhoog lag, was het wel echt een uitje. Ik weet nog hoe bewuster ik de zon en de wind voelde en hoe meer oog ik had voor mijn omgeving.
Tot die tijd was ik gewend om altijd te lopen met een doel om van A naar B te komen. Meestal ook nog in enige haast om een metro te halen of iets dergelijks. Voor de rest had ik een gruwelijke hekel aan lopen en rennen. Ik zat liever op de (sport)fiets.
Alles veranderde in de revalidatieperiode. Ik ging steeds vaker wandelen. Lunchwandelingen, ook als het koud en guur was. Avondwandelingen om mijn hoofd leeg te maken van de dag. Ik las ook steeds meer over het bewust opnemen en waarderen van je omgeving. Ik kan me nog een keer herinneren dat het flink gesneeuwd had en ik als enige op straat was en heel bewust aan het kijken was hoe alles bedekt was door een dik wit pak.
Die gewoonte van wandelen en bewust je gedachten op het hier en nu richten, hebben mij afgelopen tijd geholpen om mijn gedachten te ordenen op een cruciaal moment. Het zat namelijk zo.
Afgelopen maanden kreeg ik de kans om mijn droom in vervulling te laten gaan om een tweede huis te kopen. Ik ben opgegroeid in een omgeving met weinig geld dus huren was de norm, trouwens mijn ouders huren nog steeds. Ik weet nog goed hoe ik mijn eerste huis kocht en op een klapstoel in een hoek van de lege woonkamer zat en mijn ogen uit keek. Dit was allemaal van mij en de verdieping daarboven en die daarboven ook nog. Trouwens de voor- en achtertuin niet vergeten. All mine!
Ja dat was wel even een dingetje en nu 8 jaar later sta ik op het punt om een tweede huis daaraan toe te voegen. Waanzinnig! Alleen nog even de financiering rondmaken.
Nou daar gingen we hoor. Een enorme molen bureaucratie werd open getrokken en er ontstond een bizarre cocktail van financieel adviseur, hypotheekverstrekker en notaris. Zodanig zelfs dat ik dus op het punt stond om de handdoek in de ring te gooien. Precies op dat punt nam ik een time out van alles en ging ik een rondje lopen.
Ik voelde de stress al meteen wegzakken toen ik langs mijn huis liep. Langs het veldje waar ik mijn jongens leerde fietsen, langs de schommel waar ik ze altijd kierend van plezier roepen “hoger papa, harder papa” en door naar het basketbal veld waar we vorige zomer nog zoveel lol met de bal hadden.
Ik ben in een andere wereld gestapt en dat zorgt ervoor dat ik mezelf kan restten. Ik herpak mezelf en al lopende ga ik de interne dialoog aan. “Oké van al deze onzin: wat ga je uiteindelijk op je tachtigste in je schommelstoel onthouden?”. Het antwoord was simpel: nu zes weken doorbijten en daarna achter me laten. De komende 10 jaar een vakantiehuisje met een mooi rendement en leuke momenten. Vermogen opbouwen en over 10 jaar dat vermogen inzetten voor de droom die dan speelt.
Hoe eenvoudig het antwoord soms is, je moet er nog wel even opkomen. Door alle gedachten en emoties die soms spelen heb je een hoop ruis in je hoofd. Dat is ook waarom wandel coaching zo fijn werkt. Doordat de omgeving en de activiteit de ruis in je hoofd terugdraaien, is er meer ruimte voor je om samen met de coach tot de kern van het probleem en bijbehorende oplossing te komen.
Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen manier ontwikkeld om tot die kern te komen. Hoewel, is dat wel zo? Misschien lees je dit en herken je het volle hoofd en de wirwar aan gedachtes maar heb je voor jezelf nog niet een manier gevonden om daar mee om te gaan. Voor mij is het wandelen en hoewel de aanleiding minder was, ben ik blij dat ik dat toen ontdekt heb. Ga eens op onderzoek uit. Wie weet dat het voor jou ook nog eens je droom zou kunnen redden.
Over de auteur
Sander Goethals is al 11 jaar zelfstandig ondernemer met meerdere activiteiten en auteur van het boek Ondernemen voor Coaches en business coach voor coaches. Kijk op https://www.ondernemenvoorcoaches.nl voor meer informatie.